Snel app ik de jongens dat er een koe gaat kalveren van een tweeling en dat ik later aanschuif in de vergadering en stuif achter Luc aan de stal in. En daar zie ik twee ‘sterken’ naast elkaar staan in plaats van een koe. Het lijkt wel synchroon kalveren. ‘Met welke zal ik beginnen’ vraagt Luc? Gelukkig hebben we een grote afkalverstal waar ruimte voldoende is.
We starten met Ansje waarvan we vermoeden dat zij het meest dringend is. Luc heeft alles al klaargezet. De emmer met warm water. Een beetje zeep. De touwtjes. Met de geboortekrik in de aanslag gaan we te werk. Mooi dat er een geboortekrik bestaat om toch de nodige hulp te bieden aan de vaars of koe wanneer dit nodig is. Meestal kalveren onze koeien zelfstandig af maar bij de vaarzen is een beetje hulp soms echt nodig wanneer de geboorte te lang duurt. Dan loopt zowel het kalf als de koe gevaar.
‘Kijk uit voor je vingers’, zegt Luc wanneer hij de krik omlaag krikt. ‘Ga eens heel voorzichtig naar rechts en omlaag’.
En zo ontstaat er steeds meer ruimte. Ondertussen wrijft Luc de laatste cm’s weg en floept na een paar minuten samenspel tussen vaars en met een beetje hulp van ons, het kalf eruit. Een mooi ‘bulleke’.
En door! Het kalfje bij de vaars neergelegd die zich direct over haar kalf ontfermd.
Snel de vloer met water en de vloerentrekker schoon maken.
Heel voorzichtig druk ik de krik naar rechts om daarna weer terug te laten veren. De binnenste rand van het geboortekanaal moet nog iets opgerekt worden en ja hoor ook dit kalf komt er mooi vanaf. Daar waar we in eerste instantie denken dat het kalf ademt, ziet het er niet veelbelovend uit.
‘Water!’ zegt Luc. En poetsen het kalf fris.
‘Over het hek!’, en gezamenlijk hangen we het kalf met de achterpoten over het hek om te zorgen dat de longen schoon worden en het lucht krijgt.
Uiteindelijk leggen we haar voorzichtig weer op de vloer. Maar er zit geen leven meer in.
‘Shit’, daar doen we dit niet voor.
Vertwijfeld blijven we achter. Hadden we toch beter met deze kunnen beginnen? Helaas is het soms zo dat er ook kalveren sterven maar daar balen we dan ook flink van. Luc nog wel het meest. Het dode kalfje gaat in een kruiwagen en we poetsen de boel nog even schoon.
Om 10.30 uur log in bij de online vergadering, een half uurtje te laat. Toch fijn dat dit zomaar kan. Normaliter was ik allang onderweg geweest en had ik Luc niet kunnen helpen maar nu voelt het toch prettig ondanks dat er we er eentje niet hebben kunnen redden. Het is niet anders.
Ondertussen dwalen mijn gedachten tijdens de vergadering soms nog wel af: ‘Wat als…’.
Gepubliceerd op de site van de Boerderij: https://www.boerderij.nl/shit-hier-doen-we-het-niet-voor
50.000 exemplaren #column #schrijven #boerenleven #opinie #boerin