Columns

’s Avonds laat blijkt een koe door de roosters gezakt. Bij mij slaat de paniek toe. De koe zelf is juist heel rustig. Ik sta op het punt om naar bed te gaan, heb mijn pyjama al aangetrokken en wil net een wasje in de wasmachine stoppen wanneer Luc binnenkomt met zijn staljas aan. “Er is er eentje door de roosters gezakt.” “Neeeeee… en nu dan? Wat moeten we doen? Hoe?” De paniek slaat toe. “Joh, had ik maar niks tegen je gezegd!” zegt Luc, me verbaasd aankijkend.

“Ik heb een gehoorapparaat in,” vertelt mijn vader trots. Later in de week, als ik hem naar huis breng, zegt hij: “Het is wel raar. Ik hoor de bladzijden van de krant weer knisperen, de koekoeksklok in de woonkamer weer tikken. En de blaadjes die meegenomen worden door de wind. En als je nu het knipperlicht van de auto aanzet, dan hoor ik dat geluid ook weer.” Meer lezen? Klik hier: https://www.boerderij.nl/oost-indisch-doof

Zodra we bericht krijgen dat Qlip op bezoek komt, schiet ik in de stress. “Ach”, zegt Luc, “we hebben toch altijd alles piekfijn op orde?” Toch baart het me iedere keer zorgen. Het allerbelangrijkste is dat de medicijnboekhouding goed op orde en kloppend is.' Meer lezen? Klik hier: https://www.boerderij.nl/zenuwen-voor-de-controle

Toen er een échte trainer werd uitgenodigd maar Mayke niet kon, besloot Luc een keertje met Finn te gaan trainen voor de jacht. Het gemêleerde groepje was gezellig, en voordat ze van start gingen zaten ze met z’n allen op een ander boerenerf en spraken over de jaarlijkse Nimrod-wedstrijd. Meer lezen? Klik hier: https://www.boerderij.nl/met-onze-boerderijhond-naar-de-jacht

Voor Famke was het al vroeg duidelijk: ze wilde werken met dieren, als dierenartsassistente. Omdat ze op jonge leeftijd al haar mbo-opleiding afrondde, hebben wij als ouders haar gestimuleerd om vooral door te leren. “Nu heb je er nog zin in en tijd voor; later wordt het alleen maar lastiger,” zeiden we tegen haar. Inmiddels studeert ze in Dronten voor Veterinair Praktijkmanager. Wil je de hele column lezen? Klik hier: https://www.boerderij.nl/zoektocht-naar-een-studie.

In een weitje op een kilometer afstand van ons huis staan acht pinken te grazen. Als we erlangs fietsen, zien we dat het gras in de wei echt wel op is. “Wanneer heb je tijd om dat vee op te halen?”, vraagt Luc. We besluiten om het de eerstvolgende zaterdag te doen, omdat ons achterneefje Per van 13 jaar er ook is. “We moeten er dan wel nog iemand bij regelen”, zeg ik. Dus vraag ik neef Tom om ook te helpen. “Eigenlijk heb ik geen tijd”, zegt hij. Gelukkig komt hij de bewuste zaterdag toch.

Zuid-Limburg is net even een ander deel van Nederland. Zodra je het zuiden binnentreedt, verandert het uitzicht in een verrassend heuvellandschap. De gehele nacht heeft het geregend dus ik ben benieuwd hoe de wandelpaden onderweg zullen zijn op deze tweede wandeldag. Er wordt namelijk veelal gesproken over pratsj… het Zuid-Limburgse woord voor modder, drab, blubber, smurrie, modder, kortom pratsj. Maar ik heb geluk! Op sommige paadjes staat er echt pratsj, maar gelukkig zijn de meeste paden moddervrij en prima te doen.

‘s Morgens vroeg rijd ik nog snel even naar het dorp om nieuwe koffiemelk te halen, want die is op. Tien minuten te laat ben ik terug. ‘Even’ duurt toch altijd langer dan gedacht. Het geeft niet. “Om 10 over half 10 smaakt de koffie ook lekker”, zegt Bertus van het loonbedrijf. Ook de andere trekkerchauffeurs komen om-en-om koffie drinken. Maar koffiemelk hoeven ze niet. “De melk is vaak klonterig, omdat die in de zomer in de zon staat”, vertellen de chauffeurs. Daarom drinken ze hun koffie liever zwart. Ik was dus voor niets naar het dorp gereden.

In de zomer worden er bij ons altijd zoveel zaken gepland, dat we bij voorbaat al weten dat we de helft niet klaar krijgen. Dit jaar nemen we ons voor, om in ieder geval de noodzakelijke zaken op een rijtje te zetten en af te ronden. Onze sleufsilo’s waren aan vervanging toe. Vorig jaar zakten een aantal muren naar voren. Er was zoveel regen gevallen dat het zand, de losse betonmuren naar buiten gedrukt had. Dus dat was zeer zeker een klus die in de zomer gepland moest worden. Ook moest er een strakke planning uitgevoerd worden om de kuil leeg te krijgen, alvorens we er mee aan de slag konden.

‘Ik wilde niet weg uit mijn geboorteplaats, maar ik heb het toch gedaan’, vertelde een nieuwe buurvrouw onlangs op het buurtfeest. Ze was namelijk verknocht aan haar geboorteplaats. Maar ja, velen reizen de liefde achterna. Voor mijn buurvrouw betekende dit dat ze huis en haard achter zich liet en zich zeven kilometer verderop vestigde, in Beuningen. We hebben er vreselijk om gelachen. Deze verhuizing was tamelijk dichtbij, maar het kan ook veel verder weg. Zoals naar Finland, 2.500 kilometer verderop. Met zeven boerinnen uit heel Nederland zit ik in Kiuruvesi, omdat twee jaar geleden de Finse boerinnen bij ons in Nederland waren. Uiteraard werden we toen uitgenodigd om Finland eens te bezoeken.