Columns

Enkele maanden geleden zakte er opeens een koe door de roosters. Ze kwam met haar achterpoten en achterkant vast te zitten. Gelukkig konden we haar vrij gemakkelijk weer bevrijden. Voor mij was het wel even paniek, maar het nieuwe rooster lag er in mum van tijd in en de stal was weer gebruiksklaar. Uiteraard hebben we meteen contact opgenomen met het aannemersbedrijf om zo snel mogelijk de gehele roostervloer te vervangen – je weet immers niet wat de staat van de rest van de roosters is. https://www.boerderij.nl/er-was-een-koe-door-de-roosters-gezakt

Net als ieder jaar liggen er al wekenlang maiskolven op de buitentafel. Ze worden altijd uitgebreid geanalyseerd. De bladeren worden omlaag gepeld, net als een banaan. Dan worden ze doormidden gebroken en de rijen korrels rondom worden geteld. Er wordt voorzichtig op de maiskorrel gedrukt en als er nog een melkachtige substantie uitkomt, is de mais gewoonweg nog niet rijp om te oogsten. En natuurlijk proeven we ze. Het lijkt wel een wijnproeverij. https://www.boerderij.nl/yesss-bij-ons-zit-de-mais-erin

Soms komt alles tegelijk. Eigenlijk is het heel gewoon op een boerderij, maar je zou ook kunnen zeggen dat we slecht gepland hebben. Misschien komt het doordat we te veel tijd aan nutteloze zaken hebben besteed. Het is vakantietijd en dat betekent dat er regelmatig bezoekers komen om koffie te drinken. Gezellig, maar het houdt de boel wel op.

De vriendjes van onze meiden zijn ook al wezen kijken en knuffelen. Maar de grootste knuffelkont is toch Famke. Dochter Mayke is de hond aan het opleiden tot jachthond. Ze is erg strikt – dat wordt nog wel wat! Maar wat doen we straks met zo’n jonge pup tijdens onze familiefietsdag? Een oppas regelen? Ach, ook dat komt vast goed. En anders… gaat Billie gewoon gezellig mee.

De Mueller Trail in Luxemburg stond prominent op mijn wensenlijstje. Waarom? De foto’s met de rotsblokken en kloven trokken me enorm, en natuurlijk de hoogteverschillen niet te vergeten. Bovendien zag ik op de foto’s die voorbij kwamen in een Facebookgroep, dat ook het vlakke platteland bijzonder mooi zou zijn. Dit keer besloot ik samen met mijn schoonzusje de wandelvakantie met Pinksteren aan te gaan. 112 km’s in totaal, in drie rondes die wij dan weer verdelen in zes wandeldagen. Weer net ietsje zwaarder dan de Dutch Mountain Trail in Zuid-Limburg. En… we hebben behoorlijk veel geluk gehad, want de dag dat we aankomen is het regenachtig maar de zes dagen erna zijn stralend.

“Het gaat écht niet goed met hem”, zegt Luc bezorgd. Het lijkt alsof onze heidewachtel Finn al stokoud is, hij heeft weinig energie. Gelukkig eet hij vrijdag nog zijn bord met brood, ei en vlees op. Maar een dag later drinkt hij alleen nog wat water. Urenlang ligt hij stil, en onder lichte dwang gaat hij naar buiten. Daar staat hij wat wezenloos voor zich uit te staren naar een vogel die overvliegt. Verder doet hij niets, hij is futloos en stil.

Ik vermoed dat onze dierenarts met zijn laatste werkjaren bezig is, maar hij doet zijn ronde nog steeds met veel plezier. Als hij er is, staat er tijdens de koffie ook altijd roggebrood met roomboter, kaas en spek op tafel. Op dat roggebrood smeert hij een dikke laag boter, daarop gaan kaas en spek. Deze keer haalt Luc de ham tevoorschijn. Behendig snijdt hij er een paar plakjes af. De dierenarts doet hetzelfde en merkt op: “Vroeger sneed mijn oma altijd op zich aan.” “Ja, mijn oma ook,” knikt Luc. Dat betekent: naar je toe snijden en niet van je af.

’s Avonds laat blijkt een koe door de roosters gezakt. Bij mij slaat de paniek toe. De koe zelf is juist heel rustig. Ik sta op het punt om naar bed te gaan, heb mijn pyjama al aangetrokken en wil net een wasje in de wasmachine stoppen wanneer Luc binnenkomt met zijn staljas aan. “Er is er eentje door de roosters gezakt.” “Neeeeee… en nu dan? Wat moeten we doen? Hoe?” De paniek slaat toe. “Joh, had ik maar niks tegen je gezegd!” zegt Luc, me verbaasd aankijkend.

“Ik heb een gehoorapparaat in,” vertelt mijn vader trots. Later in de week, als ik hem naar huis breng, zegt hij: “Het is wel raar. Ik hoor de bladzijden van de krant weer knisperen, de koekoeksklok in de woonkamer weer tikken. En de blaadjes die meegenomen worden door de wind. En als je nu het knipperlicht van de auto aanzet, dan hoor ik dat geluid ook weer.” Meer lezen? Klik hier: https://www.boerderij.nl/oost-indisch-doof

Zodra we bericht krijgen dat Qlip op bezoek komt, schiet ik in de stress. “Ach”, zegt Luc, “we hebben toch altijd alles piekfijn op orde?” Toch baart het me iedere keer zorgen. Het allerbelangrijkste is dat de medicijnboekhouding goed op orde en kloppend is.' Meer lezen? Klik hier: https://www.boerderij.nl/zenuwen-voor-de-controle