Columns

‘Ik zie nog steeds dat het een varken is!’ reageer ik verbaasd wanneer ik op zaterdagavond bij de buurtbbq ben. ‘Tjonge, je bent toch van de ‘boer’’, zegt een buurman tegen me. ‘Ja, maar ik ben ook burger’, en vergeet in de supermarkt (of slager) dat het varkensvlees van een echt varkentje komt en koop ook vaak het goedkoopste (maar wel het lekkerste) product van een bepaald merk.’

Al maandenlang, wat zeg ik, jarenlang (vanwege corona) zijn we aan het voorbereiden geweest. Inclusief valpartij in een sloot tijdens de testwandeling. Gelachen dat we hebben.... ‘Je schrijft er niet over hé?’ Wordt er nog gezegd.

Het toeval wil dat ik mijn schoonzus tegenkom wanneer ik in Lonneker het plein wil oversteken. Na even bijkletsen zegt ze: “Weet je wel zeker dat je de goede kant op gaat? Wij moesten laatst die kant op”, wijzend naar de Bergweg.

Een speciale bak moet schrokken van onze hond tegengaan. En scheten verminderen.

Het is vroeg in de ochtend als ik vanuit mijn woonplaats richting Mander rij. Niet vervelend zo’n autoritje door het rustige Noordoost-Twente. De natuur is prachtig groen en de akkerranden met kleurige bloemen geven het landschap een kleurrijke tint.

‘En er moet ook nog zand van de kuilen’, zegt Luc. Nu de jongens weer naar school zijn, missen we toch wel een aantal helpende handen. Zes weken lang had ik rust, maar nu moet ik weer aan treden. En eigenlijk vind ik dat helemaal niet erg. Het is stralend weer wanneer ik boven op de maiskuil sta het zand van de kuilen af te scheppen.

16 jaar oud, stronteigenwijs en puberaal gedrag. Nee, het gaat niet over een van mijn puberende kinderen maar over Ans. Ansje 364 met nr. 77 die meer dan 100.000 liter melk heeft gegeven. 122.123 liters exact en meer dan 10.000 kg vet & eiwit. Is dit bijzonder? Jazeker! Vergelijk het met een 100-jarige die nog volop in het leven staat. Natuurlijk wel met een aangepaste levensstijl.

Ik ben een ontzettende kluns. Daardoor gaat er steeds van alles kapot of ik raak gewond.

De uitnodiging was net de deur uit en de buurman stond al in de stal. ‘Mot wie nog greun hal’n’?’ vroeg hij. Greun halen. Waar gebeurt dat nog. Vroeger was dit heel erg gewoon. Als er een bruiloft gevierd werd gingen de noabers op stap om dennegroen te halen met de buren. Dit groen wordt gebruikt om een boog te maken voor de deur.

Tijdens de vakantie hadden we mooi de gelegenheid om gezamenlijk de boodschappen te doen. Het is zo handig en scheelt tijd. Nou ja… Met alle drie een winkelwagentje gaan we op pad. ‘Misschien zijn Julie en Fleur ook aan het werk’ zegt onze tweeling. ‘Pleun, jij zoekt 10 pakjes vleeswaren bij elkaar en Marieke jij 3x vla, 3x yoghurt en 4x2 soorten potgroenten.’ En zo kon ik de dames via de groente en fruit weer inhalen. ‘Hee Jeroen’, zeg ik, ‘nu heb ik eindelijk eens tijd voor jou. Zeg maar wanneer we een datum kunnen plannen’. Snel zijn we het eens en we wisselen telefoonnummers uit.