Columns

Sinds corona gingen mijn moeder en ik bijna iedere zaterdagmiddag fietsen. Uiteraard met een tussenstop op een plekje waar koffie met lekkers verkrijgbaar was. We genoten er beiden van. Soms kon ik echt niet, omdat ik nog werk moest afmaken. Het zal wel erg herkenbaar zijn als ik zeg dat we eigenlijk structureel iedere week een dag tekort komen om op de boerderij alle klussen af te krijgen. Maar wat is nu een zaterdagmiddag op een hele week?

“En nu?”, vroeg ik Luc toen we weer de wei ingelopen waren. “Geduld”, was zijn antwoord. Na 5 minuten geduldig kijken en wachten, was ik er wel klaar mee. Ik liep met het draad om de kalveren heen om ze op te drijven. Die liepen steeds een beetje verder de verkeerde kant op......

Wandelen, wandelen, wandelen… heerlijk om wandelend door deze prachtige natuur te gaan. Op deze manier is de beleving compleet anders. Een soort van slow television, maar dan anders.

Normaal gesproken weet Luc exact wanneer er gemaaid moet worden en prikt hij een week van tevoren een datum. Maar deze keer begint hij te twijfelen.

Nu de stallen groter en lichter zijn, is het effect minder groot dan vroeger. Maar het blijft mooi als de koeien naar buiten gaan.

In het dorp Agelo wonen slechts 575 mensen. Het allerleukste is nog wel, dat er een Klein Agelo en een Groot Agelo is. Midden in het dorp is een dorpscafé waar je heerlijk kunt eten.

Het plastic bij de kuilen moet allereerst opgeruimd worden, zegt hij. Dat staat bovenaan zijn to-do-list.

Tijdens een netwerkdag leren we dat je de rol moet pakken die bij je past.

Onze zoon moest voor een project van de middelbare school wel twintig soorten bladeren verzamelen en deze drogen en vermelden welke soort dit was en een afbeelding toevoegen. Des te meer verschillende soorten bladeren, des te hoger het cijfer.

Op weg naar mijn klus kom ik eerst nog heel veel andere klusjes tegen. En opa Frans.