Columns

‘En er moet ook nog zand van de kuilen’, zegt Luc. Nu de jongens weer naar school zijn, missen we toch wel een aantal helpende handen. Zes weken lang had ik rust, maar nu moet ik weer aan treden. En eigenlijk vind ik dat helemaal niet erg. Het is stralend weer wanneer ik boven op de maiskuil sta het zand van de kuilen af te scheppen.

16 jaar oud, stronteigenwijs en puberaal gedrag. Nee, het gaat niet over een van mijn puberende kinderen maar over Ans. Ansje 364 met nr. 77 die meer dan 100.000 liter melk heeft gegeven. 122.123 liters exact en meer dan 10.000 kg vet & eiwit. Is dit bijzonder? Jazeker! Vergelijk het met een 100-jarige die nog volop in het leven staat. Natuurlijk wel met een aangepaste levensstijl.

Ik ben een ontzettende kluns. Daardoor gaat er steeds van alles kapot of ik raak gewond.

De uitnodiging was net de deur uit en de buurman stond al in de stal. ‘Mot wie nog greun hal’n’?’ vroeg hij. Greun halen. Waar gebeurt dat nog. Vroeger was dit heel erg gewoon. Als er een bruiloft gevierd werd gingen de noabers op stap om dennegroen te halen met de buren. Dit groen wordt gebruikt om een boog te maken voor de deur.

Tijdens de vakantie hadden we mooi de gelegenheid om gezamenlijk de boodschappen te doen. Het is zo handig en scheelt tijd. Nou ja… Met alle drie een winkelwagentje gaan we op pad. ‘Misschien zijn Julie en Fleur ook aan het werk’ zegt onze tweeling. ‘Pleun, jij zoekt 10 pakjes vleeswaren bij elkaar en Marieke jij 3x vla, 3x yoghurt en 4x2 soorten potgroenten.’ En zo kon ik de dames via de groente en fruit weer inhalen. ‘Hee Jeroen’, zeg ik, ‘nu heb ik eindelijk eens tijd voor jou. Zeg maar wanneer we een datum kunnen plannen’. Snel zijn we het eens en we wisselen telefoonnummers uit.

In de dierenwet staat dat dieren op stal geen ongemak mogen voelen. Maar onze koeien doen het zelf.

Vier jaar geleden ging het al hetzelfde als nu. Ik vond een oud verhaaltje die ik 4 jaar geleden geschreven heb. Of er iemand wil helpen de vier vaarzen naar buiten te doen? “Ikke niet,” antwoorden Marieke en Pleun. “Ik ben al bij de kippen en de konijntjes geweest, én ik heb pizza gemaakt,” zegt Marieke. “Ik heb al gevoetbald,” zegt Pleun. Het is weer zover. Heb je ze nodig, hebben ze geen zin. Tja, die zijn veel te druk met chillen. Gelukkig doet Famke haar oude jas en laarzen aan. Met opa Frans en Luc erbij zijn we z'n viertjes. Dan moet het gaan lukken.

“15 minuten, en niet langer”, zegt Pleun geïrriteerd, wanneer ik haar vraag of ze even wil helpen om het plastic langs de kuilen te leggen. “Ik heb Marieke ook gevraagd om te helpen, dan zijn we met z’n viertjes en dus sneller klaar”, vertel ik.

Een fietstocht zoals we altijd deden kon niet. 3.000 fietsers op een dag langs boerenbedrijven is in deze (bijna after) coronatijd nog niet mogelijk. En we wisten eind januari ook niet hoe de stand van zaken zou zijn in juli en augustus. Dus, moesten we kijken naar andere mogelijkheden en kansen.

‘Je hoeft je geen zorgen te maken, ga gewoon slapen!’ zegt één van mijn dochters. Maar als ik in de nacht wakker wordt, en niet iedereen is er weer, dan passeert er van alles de revue. Mishandelingen, aanrandingen, verkrachtingen (te veel crimies gezien misschien?).