Columns

Een Twentse wandeling naar het hoogste punt

Ze is bijna 18 en mankeerde nooit wat. Maar nu is ze gevallen. We doen wat we kunnen, maar ze staat nog steeds niet.

Iedereen heeft het weleens. Je bent vergeten om het licht in de stal uit te doen of je kunt even niet op de naam komen van iemand of nog erger, je bent te laat voor een afspraak.

Ik heb haast, want ik moet naar een bijeenkomst over veiligheid op het platteland. Maar eerst moet die koe uit de tuin. En dan staat de jeep van de veearts ook nog in de weg.

Daar stond ik, met laarzen en handen in de modder. ‘Mag ik een foto maken’, vroeg Luc. ‘Nee, zei ik.’

Het is mooi weer. Tijd om de jongste kalveren kennis te laten maken met de wei. Dan weten ze volgend jaar hoe het moet.

De mais is bruiner en droger dan andere jaren. Het inkuilen duurt tot laat in de avond maar het lukt goed.

In een gehuurde bus over een smal weggetje in Sauerland. Oudste zoon ‘paste’ op de boerderij.

Eindelijk ben ik door het heideveld heen… Het is vandaag eigenlijk te warm, zelfs op de fiets. Maar precies op het moment dat ik het te heet krijg, begint weer een stukje met schaduwrijke bomen. Heerlijk, even een ander landschap. Op safari in het Haaksbergerveen: je kunt een top 5 samenstellen van mooiste plekjes en van de vogels die er te zien zijn. De vogels hoor je vrolijk fluiten en in de verte zie je ze. Vandaag op het programma: een prachtig en afwisselend, grensoverschrijdend fietsrondje van circa 37 kilometer.

De buitenboel moet in de verf. Als het windbreekzeil omhoog gaat, heb ik ineens drie planken extra om te doen.